Zarząd Okręgu Ligi Ochrony Przyrody w Lublinie po zapoznaniu się z licznymi pojawiającymi się ostatnio w przestrzeni medialnej  zapytaniami, petycjami,  wnioskami  oraz artykułami prasowymi dotyczącymi planowanych i realizowanych cięć odnowieniowych i pielęgnacyjnych  drzewostanów w uroczysku Stary Gaj w Nadleśnictwie Świdnik przedstawia swoje stanowisko w tej sprawie.

Większość przedstawionych oczekiwań i wręcz zarzutów  pozbawionych jest merytorycznych i faktycznych podstaw oraz racji. Można  je odebrać jako niezrozumiały dla nas atak na leśników zarządzających  kompleksem leśnym Stary Gaj, a tym samym na Lasy Państwowe - jednostkę ustawowo powołaną do zarządzania lasami  stanowiącymi własność  Skarbu Państwa . Można z dużym prawdopodobieństwem  przyjąć, że  wynika to w dużej mierze z braku podstawowej wiedzy przyrodniczo - leśnej  , nieznajomości  nazewnictwa leśnego i  założeń prowadzenia zrównoważonej gospodarki leśnej.  Obowiązek prowadzenia takiej gospodarki leśnej przez Nadleśnictwo Świdnik wynika wprost z przepisów ustawy o lasach. Nie jesteśmy skłonni przyjmować poglądu, że kryją się za tym nieznane nam partykularne  interesy i chęć zbijania  kapitału politycznego. Trudno nam również przyjąć do wiadomości, że pewne informacje i działania noszą znamiona urzędniczej niekompetencji. Nasze wieloletnie obserwacje i znajomość kompleksów leśnych  Stary Gaj i Dąbrowa, znajdujących się w granicach miasta Lublin i do tych granic przyległych oraz  znajomość podstaw przyrodniczych i prawnych prowadzenia  gospodarki leśnej, w tym w lasach ochronnych w granicach miast i wokół miast powyżej 50 tyś. mieszkańców,  skłania nas do wniosku o otrzymanie dotychczasowego stanu prawnego. Gospodarka leśna w tych kompleksach leśnych prowadzona jest zgodnie z postanowieniami zatwierdzonego przez ministra środowiska Planem  Urządzenia Lasu, Uwzględnia ten Plan  liczne, często rozbieżne oczekiwania i interesy, uwarunkowania  przyrodnicze, gospodarcze i  społeczne osadzone na gruncie obowiązujących przepisów  prawa, zwłaszcza przepisów ustawy o lasach i ustawy o ochronie przyrody. Powstałe w latach dwudziestych  XX wieku  Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe oraz dostosowywane do zmieniających się realiów ustrojowych, gospodarczych i społecznych prawo leśne i prawo o ochronie przyrody dobrze służyło i nadal służy polskim lasom i społeczeństwu. Zmiany statusu wspomnianych wyżej kompleksów leśnych nie przysłużą się ich ochronie.   Rzecznicy tych zmian zapominają  też o tym, że ochrona lasów i innych tworów przyrody nieożywionej i ożywionej wymaga znacznych nakładów finansowych. Pozyskiwanie drewna w ramach różnego typu cięć – rębnych, pielęgnacyjnych czy sanitarnych było, jest i pozostanie jednym z wielu podstawowych  czynności w prowadzeniu gospodarki leśnej, warunkujących trwałość lasu, finansowanie  prowadzonej  gospodarki leśnej m. in. hodowli i ochrony lasu oraz znajdujących się na gruntach leśnych różnych form ochrony przyrody. O tych współzależnościach wiedział i uwzględniał ich obecność w rozwoju idei ochrony przyrody w Polsce prof. Władysław Szafer, twórca Ligi Ochrony Przyrody.  Proponujemy  spotkanie zainteresowanych stron medialnego dyskursu w lesie Stary Gaj, wysłuchanie leśników, którzy zapewne zechcą przedstawić swoje racje i uwarunkowania prowadzonej gospodarki leśnej i przekonanie się jaki jest faktyczny stan rzeczy  na gruncie.