Regulamin Zielone Serce Przyrodzie (1.09 MB)

Podczas posiedzenia Sądu Konkursowego w dniu 25 stycznia 2016 wyłoniono laureatów XXIX edycji konkursu "Mój Las" w czterech kategoriach.

Nagrodzono i wyróżniono następujących uczestników:

K A T E G O R I A    I

I miejsce – 5 prac indywidualnych:

1. Julia Dziatczak ze Szkoły Podstawowej w Chodlu – opiekun pracy mgr Monika Grochecka

2. Natalia Kowalewska ze Szkoły Podstawowej w Chodlu – opiekun pracy mgr Zofia Wyroślak

3. Oliwia Dziatczak ze Szkoły Podstawowej w Chodlu – opiekun pracy mgr Maria Szatan

4. Natalia Krzewska ze Szkoły Podstawowej nr 1 w Parczewie – opiekun pracy mgr Ewa Gierlińska

5. Rafał Kędzierski ze Szkoły Podstawowej w Maciejowie Starym – opiekun pracy mgr Alina Ciasnocha

II miejsce – 2 prace indywidualne:

1. Nikola Grądziel ze Szkoły Podstawowej w Chodlu – opiekun pracy mgr Zofia Wyroślak

2. Natalia Salomon ze Szkoły Podstawowej nr 1 w Parczewie – opiekun pracy mgr Ewa Brzozowska

III miejsce – 2 prace indywidualne:

1. Julia Szewczyk ze Szkoły Podstawowej nr 1 w Parczewie – opiekun  pracy mgr Anna Markowska

2. Julia Szumiło ze Szkoły Podstawowej w Maciejowie Starym – opiekun pracy mgr Alina Ciasnocha

W Y R Ó Ż N I E N I A:

1. Julia Kaproń ze Szkoły Podstawowej w Wysokiem – opiekun pracy mgr Edyta Cywińska

2. Praca zespołowa z SOS-W w Świdniku – opiekun pracy mgr Elzbieta Dobrzyńska-Hermasz

3. Karolina Wójcik ze Szkoły Podstawowej w Chodlu – opiekun pracy mgr Zofia Wyroślak

4. Michalina Boguta ze Szkoły Podstawowej w Piotrowicach – opiekun pracy mgr Katarzyna Jędruchniewicz

5. Karolina Niećko z Niepublicznej Szkoły Podstawowej ,,Skrzydła’’ w Lublinie – opiekun pracy mgr Joanna Kurus

6. Róża Treinen ze Szkoły Podstawowej nr 1 w Parczewie – opiekun pracy mgr Danuta Szyprowska

7. Milena Dudziak ze Szkoły Podstawowej w Chodlu – opiekun pracy mgr Teresa Mela

Odszedł nestor polskich geobotaników, badacz przyrody w licznych miejscach Polski oraz w różnych rejonach Europy i Bliskiego Wschodu. Gorliwy obrońca środowiska naturalnego. Zasłużony działacz i organizator w Lidze Ochrony Przyrody Okręgu Lubelskiego.

Profesor Florian Święs emerytowany profesor Uniwersytetu Marii Curie – Skłodowskiej w Lublinie zmarł 17 grudnia 2015 r. Urodził się 24 września 1939 roku w Kąclowej – miejscowości położonej w północno – wschodniej części Beskidu Niskiego. Szkołę podstawowa ukończył w rodzinnej miejscowości, a szkołę ogólnokształcącą w pobliskim Grybowie. Już jako młodzieniec obcujący na co dzień z przyrodą wymarzył sobie studia przyrodnicze. Zaraz po zdaniu matury w 1957 roku opuścił rodzinne strony. Wyjechał do Lublina na studia i pozostał w nim do końca życia. W 1962 roku ukończył studia biologiczne na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi UMCS. Bezpośrednio po obronie pracy magisterskiej rozpoczął pracę zawodową w katedrze Systematyki i Geografii Roślin, przechodząc wszystkie szczeble awansu naukowego -  od asystenta stażysty, asystenta naukowo- technicznego, asystenta, starszego asystenta, docenta, profesora nadzwyczajnego i zwyczajnego. W 1992 roku  otrzymał z rąk Prezydenta RP dyplom tytularnego profesora. W tym samym roku została zreorganizowana Katedra Systematyki i Geografii Roślin. Powstały dwie odrębne jednostki. Jedną z nich był Zakład Geobotaniki, w którym  objął kierownictwo, będąc już profesorem nadzwyczajnym. Od razu przystąpił do organizowania od podstaw nowo powstałego Zakładu Geobotaniki, zaktualizował tematykę badawczą oraz program zajęć dydaktycznych z zakresu geobotaniki i biogeografii. Przez lata gromadził materiały zielnikowe liczące do kilkudziesięciu tysięcy arkuszy i kopert zielnikowych okazów. Funkcję kierownika Zakładu pełnił aż do chwili przejścia na emeryturę w 2010 roku. W międzyczasie w 2003 roku otrzymał stanowisko profesora zwyczajnego.

22 listopada zmarł Dominik Fijałkowski emerytowany profesor Uniwersytetu Marii Curie Skłodowskiej w Lublinie, wieloletni prezes ZO LOP w Lublinie, honorowy członek Ligi Ochrony Przyrody , członek Komisji Parków Narodowych i Rezerwatów Państwowej Rady Ochrony Przyrody, członek Komisji Ochrony Przyrody przy Komitecie Człowiek i Środowisko P A N, członek Zarządu Głównego P T T K.  Inicjator  utworzenia i realizator na rzecz powołania parków narodowych, współrealizator starań o powołanie Międzynarodowego Rezerwatu Biosfery Polesie Zachodnie. Zaprojektował ponad 200 rezerwatów i około 500 pomników przyrody.

Opracował charakterystykę geobotaniczną i podstawy do powołania wszystkich parków krajobrazowych i obszarów chronionego krajobrazu na Lubelszczyżnie.

W swoim dorobku ma blisko 400  publikacji, w tym 25 książek z zakresu ochrony przyrody, ekologii, fitosocjologii i flory roślin naczyniowych Lubelszczyzny, 205 prac naukowych oraz 50 artykułów popularnonaukowych.

Cechą prawdziwego naukowca jest dążność do zdobywania wiedzy, ale także stałe jej pogłębianie.

Profesor Dominik Fijałkowski posiadał wszystkie cechy naukowca i nim w rzeczywistości był. Posiadał jeszcze jedną cechę, był skromny, pracowity i do bólu autentyczny. To te cechy kształtował w czasie młodzieńczych lat.

Powtarzający się co pewien czas masowy rozród kornika drukarza w Puszczy Białowieskiej, z jakim mamy obecnie do czynienia, rozbudza na nowo gorące dyskusje i spory, które niestety potwierdzają dotychczasowe podziały i oddalają perspektywę podjęcia racjonalnych decyzji dla dobra Puszczy. Tego czego od dawna brak, to brak kompetentnych decyzji organów ochrony przyrody, które do tej pory robiły szereg uników, bądź ustępstw licząc na „przeczekanie”, mimo że na nich spoczywa odpowiedzialność za to, co dzieje się w Puszczy Białowieskiej. Warto w tym miejscu przytoczyć art. 4 ust. 2 ustawy o ochronie przyrody: „Organy administracji publicznej są obowiązane do zapewnienia warunków prawnych, organizacyjnych i finansowych dla ochrony przyrody”. Częste zmiany w ustawie o ochronie przyrody oraz  sprzeczne interpretacje jej zapisów są dowodem nie spełniania pierwszego z podanych warunków.

Rzetelna ocena przyczyn trwającego sporu, w którym zbyt dużo polityki, ideologii i demagogii jest niezwykle trudna. W tych warunkach argumenty merytoryczne spychane są na margines, co wystawia złe świadectwo znacznej części uczestników debaty, w tym także decydentom.

Główny spór toczy się o to, czy należy ograniczać populację kornika drukarza przez wycinanie i usuwanie z lasu drzew zaatakowanych przez tego owada, czy też pozwolić na jego dalsze rozmnażanie się, prowadzące do atakowania i usychania kolejnych drzew. Odpowiedź na te pytania wymaga oceny obecnej sytuacji, zarówno z formalnego jak i przyrodniczego punktu widzenia.